دوباره دارم صداهای گمشده را دنبال می کنم. از هر طرفی می آیند. چقد آدم ها تنها هستند!
از پشت درخت بلوط فریاد بر می خیزد از دلی شکسته، از بالای صخرهِ سخت اندوه بر می خیزد از دلی تنها.
صدا صدا می آید، انسانها چقد حرف می زنند!
صدای نوازش دست مادربزرگ بر روی موهای نوه تنهایش. صدای پرهای گنجشک برای پروازی دیگر در این سحرِ یخ بسته.
صدا صدا می آید، صداهای از زندگی.
من در این هالهِ تنهایی نشسته ام و گوش می دهم به فریاد گرسنه یه کودک، به حرفهای که فقط صدای تیک می دهند!
صدا صدا می آید، صداهای از خواستن اما نتوانستن.
درباره این سایت